غم بی همزبانیم را با باد خواهم گفت و حکایت نا مهربانیت را به دست نقالان خواهم سپردو چون صیادی بد اقبال به خانه باز خواهم گشت .
ای روح بیابان های تفتیده
خستگیم را چگونه از یاد برم که واژه واژه این بیابان در تمنای تو آواره اند؟
دل کو چو لو
